Άγνωστο γιατί, κάθε επαγγελματική συμφωνία που έκλεινα, κατέληγε σε ενα τραπέζι με καλή παρέα. Άρχισα λοιπόν για πλάκα να ανεβάζω φωτογραφίες απο αυτά τα τραπέζια στο προσωπικό μου προφίλ στο Facebook με τίτλο “Business as usual”.
Δεν ξέρω πως προέκυψε, πιθανότατα ήθελα να κάνω πλάκα με τους φίλους μου σε φάση, εσείς δουλεύετε, εγώ γλεντάω. Τώρα βέβαια ποιος γλεντούσε και ποιος δούλευε, σηκώνει μεγάλη κουβέντα.
Στο τραπέζι συνήθως καταλήγαμε μετά απο πολλές ώρες εργασίας και τις περισσότερες φορές, μετά απο αεροπορικό ταξίδι με ανταπόκριση, έχοντας ξυπνήσει στις 4 τα ξημερώματα.
Το ένα Business as usual διαδέχτηκε το άλλο και έτσι έγινε μόδα το hashtag. Οι φίλοι μου σε ελάχιστο χρόνο, αντί να με ρωτάνε πότε θα βγούμε για φαγητό, ρωτούσαν πότε θα κάνουμε ενα Business as usual.
Έχοντας δημιουργήσει το CABS.GR απο το μηδέν, ο ρόλος μου στην εταιρία ήταν του ανθρώπου ορχήστρα. Απο την παραγωγή στην κατανάλωση. Απο τον κώδικα στις πωλήσεις και απο παρουσίαση σε παρουσίαση. Τα ταξίδια σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας συχνά, σχεδόν κάθε εβδομάδα. Ποιος μπορεί να προωθήσει καλύτερα άλλωστε ενα προϊόν απο τον κατασκευαστή του; Έτσι σε κάθε ταξίδι υπήρχαν και 2-3 “Business as usual”.
Απο πόλη σε πόλη που έκανα επίσκεψη, τα Business as usual άρχισαν να αποκτούν σταδιακά τοπικό χαρακτήρα.
Tour de Greece! Όπου αεροπλάνο και καράβι, μέσα ήμουν. Ρόδος, Κώς, Κάλυμνος, Κάρπαθος, Λέρος, Κέρκυρα, Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Χαλκιδική, Χανιά, Ρέθυμνο, Ηράκλειο, Ελούντα, Χερσόνησος και αρκετές άλλες περιοχές της Ελλάδας! Αφήνω απέξω τα Business as usual του εξωτερικού για άλλο post.
Το σημαντικότερο σε αυτά τα τραπέζια είναι πως πέρα απο την τοπική κουζίνα, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω ανθρώπους. Ανθρώπους που συνεργαστήκαμε, ανθρώπους που γίναμε φίλοι, ανθρώπους που γνώρισα γύρω απο ενα τραπέζι.
