Ο νέος μου γείτονας

Το Μάρτιο του 2000 μετακόμισα απο τη Ρόδο στην Αθήνα μετά απο μία επαγγελματική πρόταση. Για μερικές ημέρες φιλοξενήθηκα απο την οικογένεια ενός καλού μου φίλου. Παράλληλα έψαχνα για σπίτι να μετακομίσω και να αρχίσω σιγά σιγά να φτιάχνω τη ζωή μου στην Αθήνα. Το πρώτο σπίτι που κατάφερα να ενοικιάσω, ήταν στο Νέο Ψυχικό. Ήσυχη γειτονιά, με αρκετό πράσινο και αρκετά πάρκα, δίπλα σε σταθμό του μετρό και τόσο κοντά στη δουλειά μου, ώστε μπορούσα να πηγαίνω με τα πόδια. Ο πρώτος άνθρωπος που γνώρισα…Continue Reading “Ο νέος μου γείτονας”

Αναμφισβήτητα ζούμε σε μία καταναλωτική εποχή. Παράλληλα όμως ζούμε και σε δύσκολες οικονομικά συνθήκες. Δεν ξέρω αν είναι αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης ή απλά ο κόσμος έριξε τα ποιοτικά του standard και έχει στραφεί σε φτηνά προϊόντα, πολλές φορές βλαβερά ακόμα και για την υγεία του. Εγώ πάλι, απο πολύ μικρός είχα μέσα στο μυαλό μου την ιδέα πως είμαι γεννημένος για μεγάλη ζωή! Ίσως είναι ο χαρακτήρας μου, ίσως οτι μεγάλωσα την εποχή που ο Πέτρος Κωστόπουλος έγραφε τα 20 πράγματα που πρέπει να…Continue Reading “Buy once, cry once”

Υπάρχει κρίση

Όταν έχεις μικρά παιδιά, μαθαίνεις να εκτιμάς τις λίγες ώρες ησυχίας στο σπίτι. Σήμερα ήταν μία απο αυτές τις ημέρες! Αν και τα περισσότερα πρωινά ξυπνάω στις 6:30 με 7:00, σήμερα εκμεταλλεύτηκα την ησυχία του σπιτιού και σηκώθηκα απο το κρεβάτι στις 8:30. Παντόφλες, πιτζάμες και άραγμα στον καναπέ, παρέα με το πρώτο εσπρεσάκι της ημέρας βλέποντας τα ελαφάκια να τρώνε στην αυλή μου. Δεν ξέρω γιατί,  ήρθε στο μυαλό μου μια κουβέντα που έκανα πριν μερικούς μήνες με εναν καλό μου φίλο. Υπάρχει πραγματική κρίση; Ποιος τη δημιούργησε;…Continue Reading “Υπάρχει κρίση;”

Amstrad CPC 464

Παιδί 8 ετών, κάπου στις αρχές Δεκεμβρίου του 1984, κοντά στο πατρικό μου σπίτι άνοιξε ενα μαγαζί με ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Θυμάμαι πως με θαυμασμό πήγαινα κάθε μέρα έξω απο τη βιτρίνα και κοιτούσα την οθόνη ενός Amstrad 464 να δημιουργεί εναλλαγές με χρωματιστές γραμμές στην οθόνη, κάνοντας χρήση ενός απλού μαθηματικού τύπου. Μερικές ημέρες μετά, ο πατέρας μου ρώτησε τι δώρο ήθελα για τις γιορτές. Τον πήρα απο το χέρι, πήγαμε στη βιτρίνα του καταστήματος και του δείχνω τον υπολογιστή. “Αυτό θέλω!”.  Ο πατέρας μου αρχικά…Continue Reading “Μακροχρόνια “άνεργος””

Άγνωστο γιατί, κάθε επαγγελματική συμφωνία που έκλεινα, κατέληγε σε ενα τραπέζι με καλή παρέα. Άρχισα λοιπόν για πλάκα να ανεβάζω φωτογραφίες απο αυτά τα τραπέζια στο προσωπικό μου προφίλ στο Facebook με τίτλο “Business as usual”. Δεν ξέρω πως προέκυψε, πιθανότατα ήθελα να κάνω πλάκα με τους φίλους μου σε φάση, εσείς δουλεύετε, εγώ γλεντάω. Τώρα βέβαια ποιος γλεντούσε και ποιος δούλευε, σηκώνει μεγάλη κουβέντα. Στο τραπέζι συνήθως καταλήγαμε μετά απο πολλές ώρες εργασίας και τις περισσότερες φορές, μετά απο αεροπορικό ταξίδι με ανταπόκριση, έχοντας ξυπνήσει…Continue Reading “Business as usual”